Artykuł przedstawia wyniki przeprowadzonych czasowych synchronizacji zapisów prze-biegów sejsmicznych zarejestrowanych przez aparaturę dołową SOS z zapisami prędkości drgań gruntu zarejestrowanych na aparaturze powierzchniowej AMAX-GSI celem poprawy dokładności lokalizacji hipocentrów wstrząsów górniczych..
Stacja Geofizyki Górniczej KWK Piast-Ziemowit Ruch Ziemowit wyposażona jest w rozbudowany system obserwacji obejmujący aparaturę dołową oraz powierzchniową i rejestruje rocznie kilka tysięcy wstrząsów, począwszy od słabych – o energiach rzędu 102J, aż po wysokoenergetyczne sięgające energii rzędu 108J. Obfita ilość danych sejsmologicznych stanowi bogaty materiał badawczy i pozwala na prowadzenie rzetelnych analiz zmierzających do poznania procesów odpowiedzialnych za powstawanie wstrząsów. Przy tego typu analizach niezbędne jest wyznaczenie dokładnej lokalizacji hipocentrum wstrząsów. Przedmiotem opisywanych w artykule badań są wstrząsy towarzyszące eksploatacji pokładu 209 w bloku E – rejonu o najwyższej aktywności sejsmicznej w KWK Piast-Ziemowit Ruch Ziemowit w latach 2014-2017. Do analizy wybrano wstrząsy towarzyszące eksploatacji tej części pokładu 209 ścianami 100, 101 i 102, prowadzonymi w jednostronnym otoczeniu zrobów. W opisywanym rejonie występują liczne zaszłości eksploatacyjne pokładów nadległych 206/1 i 207.
W referacie przedstawiono porównanie głębokości ognisk wstrząsów zarejestrowanych podczas eksploatacji pokładu 209 pod resztką R-2 pokładu 207, obliczonych z wykorzystaniem zsynchronizowanej sygnałem GPS sieci stanowisk powierzchniowych i dołowych oraz szacunkowych głębokości uzyskanych w procesie analizy mechanizmów ognisk. Badania przeprowadzono na grupie wybranych silnych wstrząsów o energiach powyżej 1x106J. Opisano również specyfikę górotworu w obrębie, którego KWK Piast-Ziemowit Ruch Ziemowit prowadzi eksploatację w zakresie jego własności geomechanicznych mających wpływ na poziom sejsmiczności i zagrożenia tąpaniami.