Zagrożenie tąpaniami ma bezpośredni wpływ zarówno na bezpieczeństwo pracy załóg górniczych, jak i ciągłość procesu eksploatacji pokładów węgla. Prowadzenie eksploatacji węgla kamiennego w rejonach występowania zjawisk dynamicznych wymaga uwzględnienia w procesie projektowania obudowy wyrobisk, zarówno korytarzowych jak i ścianowych, oprócz obciążenia statycznego, także obciążenia dynamicznego. W sytuacji wystąpienia wstrząsu dochodzi bowiem do wzrostu wartości obciążenia obudowy, a głównym zadaniem właściwie zaprojektowanej obudowy powinno być utrzymanie stateczności wyrobiska i zapewnienie odpowiedniego stanu bezpieczeństwa pracującej załodze. W celu ograniczenia skutków uszkodzeń sekcji obudowy zmechanizowanej, czy też utraty stateczności wyrobisk górniczych stosuje się wiele działań w zakresie aktywnej profilaktyki tąpaniowej i sejsmicznej. Zgodnie zaś z polskim prawodawstwem obudowa zmechanizowana przeznaczona do pracy w ścianach prowadzonych w rejonach występowania wstrząsów górotworu musi być przystosowana, poprzez upodatnienie, do przejmowania obciążeń dynamicznych. W związku z tym od wielu lat w Głównym Instytucie Górnictwa prowadzone są badania w zakresie oceny upodatnienia obudowy zmechanizowanej. W referacie przeanalizowano możliwość oceny upodatnienia sekcji obudowy zmechanizowanej w aspekcie oceny poprawności jej doboru do warunków geologiczno-górniczych. Podano, zgodnie z aktualną wiedzą, kompleksową metodę postępowania celem zapewnienia bezpieczeństwa eksploatowanego wyrobiska chronionego zmechanizowaną obudową ścianową, w warunkach zagrożenia wstrząsami górotworu.