XIX- wieczna kopalnia ropy naftowej w Bóbrce, funkcjonująca w granicach Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. I. Łukasiewicza jest od 1991 r. objęta ochroną konserwatorską. Kompleks budynków poprzemysłowych oraz czynne kopanki ropne stanowią oryginalną i zachowaną w niezmienionym stanie materie XIX- wiecznego przedsiębiorstwa górnictwa ropy naftowej. W skład dawnego zespołu wchodzą: kuźnia, warsztat, kotłownia, kierat, budynek administracyjny, kamienny obelisk, wiertnice, kiwony oraz urządzenia i maszyny służące do eksploatacji ropy naftowej. Większość budynków dysponuje oryginalnym wyposażeniem narzędziowym, używanym przez XIX -wiecznych robotników kopalnianych.

Infrastruktura kopalni w Bóbrce wraz z czynnymi wyrobiskami górniczymi stanowi obiekt niezwykły i niepowtarzalny. Kiedy powstała w 1854 r. była jednym z pierwszych na świecie miejsc, gdzie wydobywano ropę naftową. Jeżeli weźmiemy pod uwagę przemysłową formę eksploatacji oraz przetwórstwa oleju skalnego to kopalnia w Bóbrce jawi się, jako pierwsze na świecie przedsiębiorstwo naftowe. Kopalnia powstała dzięki wizjonerstwu, samozaparciu i wiedzy trzech pionierów światowego przemysłu naftowego: Karola Klobassy Zrenckiego, Tytusa Trzecieskiego i Ignacego Łukasiewicza. Dzięki odwadze założycieli, w Bóbrce powstała pierwsza na świecie spółka naftowa, trudniąca się poszukiwaniem, eksploatacją oraz przetwórstwem ropy naftowej. Od momentu założenia kopalnia szczyciła się nieposzlakowaną działalnością i wzorowym zarządzaniem. Kierowana przez Ignacego Łukasiewicza stanowiła platformę doświadczeń dla kształtującego się górnictwa ropy naftowej.

Oprócz znaczenia gospodarczego kopalnia odegrała niepospolitą rolę społeczną. Jej wpływ na funkcjonowanie okolicznej ludności był przeogromny, być może dzięki szacunkowi do twórców kopalni a wręcz pewnemu kultowi w postrzeganiu kopalni, udało się zachować XIX wieczną, oryginalną formę przedsiębiorstwa naftowego. Ocalona w strukturach Muzeum kopalnia jest materialnym świadectwem istnienia nie tylko infrastruktury przemysłowej, ale i dowodem funkcjonowania górniczego - naftowego społeczeństwa oraz specyficznej kultury. Teren dawnej kopalni charakteryzuje się wysokim stopniem unikatowości ze względu na niezwykłe położenie oraz formę zagospodarowania przestrzennego. Pomimo nawarstwień, które wraz z biegiem lat pojawiły się w otoczeniu pierwotnej kopalni w granicach dzisiejszego Muzeum znajduje się zharmonizowane przedsiębiorstwo górnictwa ropy naftowej, które jest dziełem myśli inżynierskiej i świadectwem prekursorskich działań pionierów przemysłu naftowego.