Stateczność wyrobisk korytarzowych zależy od wielu czynników. Dane przyjmowane do projektowania określane są z pewnym przybliżeniem, co powoduje, że mogą zaistnieć warunki sprzyjające utracie stateczności przez wyrobisko. Dotychczas prace związane ze statecznością wyrobisk skierowane były głównie na zagadnienia projektowania obudowy i opierały się na założeniu, że dane określane są dokładnie za pomocą jednej wartości. Przeprowadzone badania wykazały jednak, że charakteryzują się one znaczną zmiennością tak w czasie jak i w przestrzeni. Dla uwzględnienia zmienności parametrów charakteryzujących warunki utrzymania stateczności wyrobiska można wykorzystać metody probabilistycznej analizy konstrukcji, w których jako miernik ryzyka przyjmuje się prawdopodobieństwo awarii, a parametry charakteryzujące warunki utrzymania wyrobiska jako zmienne losowe. Dotychczas znane jest rozwiązanie oceny stopnia bezpieczeństwa wyrobisk korytarzowych oparte o metodę probabilistyczną poziomu II. Dla dokładniejszego opisu niezawodności i bezpieczeństwa konstrukcji obudowy w prezentowanym rozwiązaniu zastosowano metodę probabilistyczną poziomu III, która zakłada ograniczenie przedziałów zmienności nośności konstrukcji obudowy (od dołu) i jej obciążenia (od góry). Dla celów praktycznych zaproponowano klasyfikację stopnia ryzyka utraty stateczności wyrobiska, w której jako kryterium przyjęto prawdopodobieństwo utraty stateczności. Dla poszczególnych klas wskazano kierunki niezbędnych działań profilaktycznych mających na celu podniesienie stopnia bezpieczeństwa wyrobiska. Całość poparta jest przykładami praktycznymi z ponad 20 pól eksploatacyjnych w kilkunastu kopalniach Górnośląskiego Zagłębia Węglowego.