W artykule przedstawiono statyczne badania obudowy kotwowej rozprężnej o długości 1.8 m, które przeprowadzono na nowoczesnym stanowisku laboratoryjnym Katedry Górnictwa Podziemnego Akademii Górniczo Hutniczej. Zastosowana obudowa kotwowa składała się z gładkiej żerdzi typu RS-1N, profilowanej okrągłej podkładki o grubości 6 mm oraz głowicy rozprężnej trójszczękowej typu KE-3W o średnicy 36 mm. Głowica rozprężna została rozparta w otworze kotwowym o średnicy 37.5 mm betonowego bloku, symulującym górotwór. Do pomiaru zmian naprężeń w obudowie kotwowej zastosowano innowacyjny Samowzbudny System Akustyczny (SAS). W badaniach laboratoryjnych drgania mechaniczne wprowadzane zostały do kotwi za pomocą wzbudnika elektromechanicznego, a następnie odebrane przez akcelerometr znajdujący się na kołnierzu żerdzi w specjalnie zaprojektowanym uchwycie. Sygnał ten następnie został kondycjonowany, wzmocniony, a następnie wysłany ponownie do wzbudnika. Dzięki takiej konfiguracji systemu dochodziło do powstania drgań samowzbudnych o określonej częstotliwości. Częstotliwość ta zmieniała się wraz ze zmianą stopnia wytężenia kotwy zgodnie z efektem elastoakustycznym. W ten sposób dzięki pomiarowi częstotliwości samowzbudzenia możliwa była pośrednia ocena stopnia wytężenia badanej kotwy.Celem badań było porównanie wyników rejestrowanych przez dwa różne systemy pomiarowe, dzięki którym będzie możliwa ocena obciążenia obudowy kotwowej rozprężnej metodą nieniszczącą.