Podstawowym dokumentem precyzującym obecne kierunki polityki surowcowej Unii Europejskiej jest ogłoszona w 2008 roku przez Komisję Europejską „Inicjatywa na rzecz surowców – zaspokajanie kluczowych potrzeb w celu stymulowania wzrostu i tworzenia miejsc pracy w Europie”. W dokumencie przedstawiono szczegółową analizę popytu na surowce nieenergetyczne oraz ich podaży w Unii Europejskiej, sygnalizując jednocześnie, że Unia stoi przed fundamentalnymi zmianami na rynkach światowych w zakresie dostępności surowców i kształtowania się ich cen. W związku z powyższym, jednym z trzech filarów zakreślonej polityki surowcowej stało zapewnienie dostępu do pierwotnych i wtórnych źródeł surowców mineralnych.
Brak społecznej akceptacji dla działalności górniczej, intensywny rozwój miast i związanej z nimi infrastruktury, rolnictwo i ochrona przyrody, powodują, że powierzchnia terenów dostępnych dla poszukiwań złóż kopalin i ewentualnej ich eksploatacji staje się coraz bardziej ograniczona. W sposób bezpośredni może to w przyszłości wpływać na bezpieczeństwo surowcowe Unii Europejskiej. Z związku z tym, włączenie polityki surowcowej do systemu planowania przestrzennego na różnych szczeblach (unijnym, krajowym i regionalnym/lokalnym), staje się kluczowym elementem dla osiągnięcia celów \"Inicjatywy na rzecz surowców\" oraz zapewnienia w tym zakresie konkurencyjności UE.
Wyzwanie takie podejmuje projekt MINLAND, który uruchomiony zostanie w 1 grudnia 2017 roku w ramach programu Horyzont2020. Koordynatorem projektu jest Szwedzka Służba Geologiczna, a konsorcjum tworzy 22 podmioty z 13 krajów Unii Europejskiej. Głównym celem projektu jest wypracowanie narzędzi, które zapewnią dostęp zarówno do surowców mineralnych (m.in. surowców krytycznych), ale także obszarów perspektywicznych, w celu umożliwienia prowadzenia dalszych prac eksploracyjnych.