Podatność rudy do rozdziału na koncentrat i odpady jest nazywana jej wzbogacalnością. Nie istnieje jedna uniwersalna miara tej wielkości i w praktyce stosuje się wiele wskaźników umożliwiających jakościową ocenę procesu wzbogacania rudy. Wśród nich są takie parametry jak uzysk, straty, wychód, wskaźnik wzbogacenia i wiele innych. Bazują one na trzech głównych parametrach, takich jak średnia zawartość składnika użytecznego a, zawartości tego składnika w koncentracie b oraz odpadach t. Dla podanej rudy (przyjmując, że a = constant) wyniki wieloproduktowego rozdziału można traktować jako punkty trajektorii zlokalizowanej na powierzchni wskaźnika w w trójwymiarowej przestrzeni (b, t, w). Przebieg trajektorii zależy od przygotowania odpowiednich własności petrograficzno-mineralogicznych rudy do procesu. Z tych powodów poszukiwanie optymalnych (potencjalnych) możliwości wzbogacania dla rudy jest względne co można zobaczyć na przykładzie krzywych wzbogacalności Halbicha, Fuerstenaua oraz Madeja. Ponadto, w artykule pokazano wpływ przygotowania rudy na wyniki flotacji, jak również sumę uzysków składnika użytecznego w koncentracie oraz uzysku reszt w odpadach.