Warunkiem koniecznym rozdziału nadawy niejednorodnej kierowanej do wzbogacania w pulsującym strumieniu wody jest dostateczne rozluzowanie ziaren. Stratyfikacja ziaren w łożu roboczym powoduje, że ziarna o określonej wielkości, gęstości i kształcie grupują się w odpowiednich warstwach w łożu roboczym osadzarki. Doprowadzenie odpowiedniej ilości wody dodatkowej warunkuje prawidłowe rozluzowanie grupy ziaren, co w rezultacie generuje podział na koncentrat i odpad.
W artykule przedstawiono wyniki opróbowania osadzarki przemysłowej wzbogacającej miały węglowe przy trzech różnych ustawieniach dodatkowej ilości wody podsitowej podawanej do osadzarki równej 35, 50 i 70 [m3/h]. Pobrane próbki produktów rozdziału rozsiano na wąskie klasy ziarnowe i podzielono na frakcje gęstościowe. W wąskich klaso-frakcjach wyliczono współrzędne krzywych rozdziału dla odpadów miałów węgla kamiennego, które aproksymowano rozkładem Weibulla. Dokładność rozdziału mierzoną gęstością rozdziału, rozproszeniem prawdopodobnym i imperfekcją określono na podstawie uzyskanych modelowych krzywych rozdziału. Dokonano oceny efektów rozdziału dla szerokiej klasy ziarnowej – nadawy kierowanej do separacji w osadzarce oraz dla wąskich klas ziarnowych. Analiza rezultatów separacji w klaso-frakcjach pozwoliła na określenie wpływu zmiany wielkości ziaren na wartość rozproszenia prawdopodobnego. Wyniki dokładności rozdziału w klaso-frakcjach porównano z efektami separacji szerokiej klasy ziarnowej - nadawy kierowanej do osadzarki.