Przekształcenie sektora energii w Polsce, w szczególności elektroenergetyki, jest procesem, który jest potrzebny gospodarce i którego nie można zatrzymać. Nowe technologie wytwarzania, inteligentne sieci i efektywne wykorzystanie energii, a także aktywność obywatelska to główne determinanty zmian. Z drugiej strony bezpieczeństwo energetyczne w okresie transformacji może zapewnić tylko energetyka oparta o rodzime zasoby węgla. Jakie powinno być tempo przekształcenia energetyki takiej jaka jest w kierunku niskoemisyjnej, aby zoptymalizować koszty dla gospodarki i mieszkańców zapewniając jednocześnie środki na inwestowanie w nowe technologie, to najważniejsze zagadnienie dla kształtującej się polityki energetycznej. Ambicje klimatyczne UE to 80% energii odnawialnej w całkowitym zużyciu w 2050 roku, ale scenariusz referencyjny sporządzony w 2016 roku przez Komisję Europejską wskazuje, że w tymże roku docelowym tylko 50% energii produkowanej w Unii pochodzić będzie z OZE. Potrzebą nadrzędną jest odpowiedź na pytanie jak kształtować polski scenariusz transformacji i jak wykorzystać krajowe zasoby surowców energetycznych dla zapewnienia niezależności, a także jakie działania podjąć w górnictwie węglowym?