Portalowa obudowa połączeń wyrobisk korytarzowych jest chętnie stosowana w polskich kopalniach węgla kamiennego. Szczególnie dotyczy to połączeń wyrobisk wykonywanych w trudnych warunkach geologiczno-górniczych, często o dużych gabarytach przekrojów poprzecznych. Większość takich obudów to konstrukcje portalowo-wspornikowe, bazujące na portalu rozpiętym ponad łączącymi się wyrobiskami i połączonym z nim wspornikiem usytuowanym w płaszczyźnie przenikania zarysów wyrobisk. Ta rama wsporcza uzupełniana jest dodatkowo specjalnie projektowanymi odrzwiami. Skuteczność i funkcjonalność takiej obudowy związana jest nie tylko z jej odpowiednią nośnością. Ważnym czynnikiem jest tu także stateczność całej konstrukcji. Obciążony przez górotwór wspornik powoduje, że na portal oprócz sił pionowych zaczynają działać siły poziome. Muszą one zostać przeniesione na górotwór przez kontakt portalu z wyłomem oraz przez dalszy odcinek obudowy połączony z konstrukcją za pomocą rozpór. W wielu przypadkach, zwłaszcza w warunkach dużych obciążeń górotworem, konieczne jest zastosowanie dodatkowych zabiegów i operacji. W ciągu 25 lat projektowania w Głównym Instytucie Górnictwa obudowy portalowej opracowano szereg rozwiązań technicznych pozwalających na zapewnienie stateczności konstrukcji zasadniczej – ramy wsporczej w warunkach zwiększonych obciążeń. Należy tu wymienić przede wszystkim dodatkowe, ukośne przykotwienie portalu i wspornika, zastosowanie dodatkowych podciągów stabilizujących portal, wzmacnianie narożnika odgałęzienia czy też modyfikacja kształtu portalu. Rozwiązania te zostały przedstawione w niniejszym artykule.